56 ESKADRA OBSERWACYJNO - TOWARZYSZĄCA

XIII D – wersja budowana od 28 lutego 1933 roku; ostatni z wyprodukowanych 95 samolotów dostarczono wojsku 2 marca 1935

roku. Charakteryzował się staranną aerodynamiką. Silnik osłonięto pierścieniem Townenda, osłonięto również chłodnicę oleju

oraz zamontowano  mały kołpak na piaście śmigła. R–XIII A–D, G i adaptacje – silnik gwiazdowy dziewięciocylindrowy Škoda–Wright J5 Whirlwind o mocy 162 kW (220 KM). Uzbrojenie: R–XIII A–D – jeden ruchomy k.m. Vickers K lub Lewis kal. 7.9 mm obserwatora. Konstrukcja: mieszana – kadłub kratownicowy kryty płótnem, a przy silniku blachą duralową. Płat drewniany do pierwszego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Samolot był jednosilnikowym dwumiejscowym górnopłatem zastrzałowym. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe.

Dane techniczne:

Rozpiętość – 13,5 m; Długość – 8,2 m; Wysokość – 2,76 m; Powierzchnia nośna –  25,9 m2; Masa własna – 800 kg; Masa całkowita – 1137 kg; Prędkość maksymalna – 180 km/h; Pułap – 4500 m; Zasięg – 500 km.